Aldırma Baksanda Göremiyorsun

[Osman Onbaşı]

Aldırma Baksan da Göremiyorsun

Bir hüzün dağlıyor akrepten yaman,
Sen yarama bakma, göremiyorsun.
Korkudan karardı, aydınlık zaman,
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Anla biraz, dinle biraz durgunum,
Belalara karşı durdum yorgunum,
Bodur devler pusu kurdu vurgunum,
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Hep doğru bilinen çizgiler eğiri,
Hasret duldasında yazgılar eğri,
Tükenen, başlayan dizgiler eğri,
Aldırma baksan da göremiyorsan…

Nar kırmızı dürtü kan kusturduğun,
İçindeki sesler zor susturduğun,
Kendi başkaldırın hep bastırdığın,
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Günyüzü görmeyen düş fırtınası,
Sulu sepken yağsa yok bir manası.
Altın kalpli; ak süt vermiş, anası,
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Her ağaç güneşten çekerken sancı,
Döner çiçeklerden çıkarır hıncı,
Eskimez hasretim bilmez, yabancı,
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Zamanın koynunda kıpırdar durur:
Umut, kanadına kördüğüm vurur,
Kaçtıkça yaklaşan bakıştan kurur,
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Söner avucumda; tutsam, yıldızı,
Her gün çizgileri çoğaltan sızı,
Çimen neden yeşil, ateş kırmızı?
Aldırma baksan da göremiyorsun…

Özcan İşler